Naar BLØF met een burn-out

Posted on
Concert en burnout, Young Coach, YoungCoach, Sharon Uitendaal, Burnout, burn out, burn-out, jong, ervaring

Afgelopen week ben ik naar het concert van BLØF geweest. Concerten, uitgaan en festivals vind ik een van de leukste dingen die er zijn. Maar met mijn burn-out beleef ik die toch een stuk anders. Voor veel mensen is het lastig zich in te beelden, hoe het voelt om een burn-out te hebben. Daarom neem ik jullie mee op deze dag, om te laten zien hoe ik dingen momenteel nog beleef. Ik verwacht dat veel mensen met een burn-out dit net zo zullen ervaren.

Op het station

Ik kijk al dagen uit naar het concert. Iets wat ik tijdens het eerste jaar van mijn burn-out absoluut niet gekund had. Ik weet dat ik dit kan, maar toch zegt het stemmetje in mijn hoofd: “Wordt het niet teveel?” Gelukkig hoef ik morgen niks en ik ben dus ook redelijk snel in staat me over die twijfels heen te zetten. Ik heb er zin in en ga gewoon genieten.

Het concert is in Utrecht dus eerst moet ik ander halfuur in de trein zitten. Eenmaal op het station aangekomen, moet ik mezelf toch even moed inspreken. Zoveel mensen.. Al die bewegende beelden.. Ik probeer me te focussen op het opladen van mijn ov en mezelf tegelijkertijd gerust te stellen, door naar een klein vrolijk jongetje die voorbij loopt te kijken. “Kijk, hij heeft ook nergens last van”, zeg ik tegen mezelf. Maar die woorden maken weinig verschil want de vlekjes voor mijn ogen vliegen vrolijk verder.

Ondertussen is de vriend met wie ik naar BLØF ga (Bjorn), ook gearriveerd. Ergens vind ik het fijn om iemand bij me te hebben die vertrouwd is en van mijn situatie af weet. Het gevoel dat ik iemand heb om op terug te vallen als het niet gaat, sterkt mij.

TreinreisConcert en burnout, Young Coach, YoungCoach, Sharon Uitendaal, Burnout, burn out, burn-out, jong, ervaring

Dan volgt het moment dat we in de trein stappen. Ik heb echt een soort treinhaat ontwikkeld tijdens mijn burn-out. Die vele mensen op elkaar, al die geluiden en stemmen komen binnen als een bom. Schuin tegenover me zit een man die zijn prullenbakje dichtdoet. Het geluid komt zo hard bij me binnen dat ik van schrik in elkaar krimp. Ik kijk naast me of Bjorn ergens last van heeft, maar die praat vrolijk verder. Het zal wel weer aan mijn overprikkelde zenuwstelsel liggen..

Opgelucht stap ik de trein uit. Ik probeer te negeren dat mijn lichaam in de paniekstand staat en hou de trapleuning extra stevig vast als ik de trappen het station uit loop. In mijn hoofd ben ik al honderd keer de ontspanningsoefeningen nagelopen, die ik geleerd heb. Adem in, adem uit.. Je bent hier voor iets leuks Sharon! Meteen vraag ik me af of mensen iets aan me zullen zien. Voor mijn gevoel loop ik hier rond als een junkie. Niemand lijkt iets op te merken en ook Bjorn loopt in zijn veel te snelle loopje verder.

Het concert

Eenmaal aangekomen bij Tivoli vlucht ik eerst naar de wc. Even rust! In mijn hoofd geef ik mijzelf mijn ondertussen zelfontwikkelde peptalk. Vol moed stap ik de wc uit.

“Deze keer gaat mijn lichaam het niet verpesten. Ik kan dit!”

Ik zoek een goede plek uit waar we mooi zicht hebben en de sfeer van het concert goed kunnen beleven, maar de mensen niet al te dicht op me staan. De perfecte plek waar ik voor mijn gevoel goed weg kan als het “nodig is”. Ook doe ik mijn concert oordopjes in. Mooi om geen gehoorbeschadiging te krijgen, maar voor mij heeft het nog een extra functie: de geluiden iets minder hard binnen laten komenConcert en burnout, Young Coach, YoungCoach, Sharon Uitendaal, Burnout, burn out, burn-out, jong, ervaring.

Het concert begint en de prachtige stem van Paskal, zorgt meteen dat ik iets tot rust kom. Mijn lichaam staat nog steeds op ontploffen, maar ik probeer me puur te focussen op de muziek. Het heeft een halfuur nodig, maar dan lukt het me ook om volledig in de muziek te komen. Niks anders dan de muziek en ik. De onrust in mijn lichaam, vermoeidheid en hoofdpijn zijn er nog steeds, maar op een of andere manier kan ik er afstand van doen. Het is goed, ik geniet. Even voel ik mij verbonden met al die mensen die ik net zo graag weg had willen hebben. Met het geluid van de muziek, die alle andere geluiden overstijgt en zelfs de bewegende vlekjes voor mijn ogen belemmeren me niet meer zodanig dat ik het liefst mijn ogen dicht zou willen doen.

Naar huis

Volledig uitgeput maar toch even helemaal gelukkig, stappen we vervolgens weer in de trein terug naar huis. Omdat het al laat is, is het gelukkig lekker rustig in de trein. Ik ben trots op mezelf dat ik dit gedaan heb en geniet nog na van het concert. Wel ben ik ontzettend blij dat mijn vader zo lief is me van het station te halen, want autorijden zou dan weer van een ander level zijn. Ik weet dat ik morgen uitgeschakeld ben, maar dat maakt me even niks meer uit. Deze genietmomentjes heb ik heel hard nodig!

Ik merk dat mensen om mij heen graag willen begrijpen wat er met mij gebeurt. Het is ontzettend lastig voor anderen om zich te verplaatsen in iemand met een burn-out. Deze dag schetst een voorbeeld, die het iets makkelijker kan maken om te begrijpen wat er gebeurt.

 

Lees ook:

3 Comments

  1. Marcel says:

    Weer heel herkenbaar.

    Hoewel je met een burn-out natuurlijk erg snel overprikkeld bent, is het naar mijn idee vooral de angst die voor problemen zorgt. Zeker als je gespannen bent en je zo bewust bent van al die prikkels, schrik je snel en komt alles hard binnen. Zet die angst alleen maar eens uit…

    Denk een kwestie van tijd om vaker te ervaren dat je zulke dingen ook weer aan kan.

    1. Sharon says:

      “Fijn” om te horen dat het herkenbaar is!
      Ik denk ook dat de angst daar (onbewust) een rol bij speelt. Het vertrouwen in je lichaam terugvinden is ontzettend lastig en met je denkhoofd niet te sturen. Ik geloof ook zeker dat het een kwestie is van kleine stapjes maken en steeds vaker zien dat je dingen kunt.

  2. Wendy says:

    Hoi!

    Ik lees je blog helaas nu pas…
    Ik herken alles in je verhaal, vraag me dan ook af hoe het nu met je gaat? Inmiddels weer 2 jaar verder.
    Zelf ben ik nu 15 maanden bezig en kan nog vrij weinig door de overprikkeling.

    Gr, wendy

Leave a comment

Your email address will not be published.