Voordat ik ga schrijven over nieuwe dingen, vind ik het belangrijk om mijn verhaal op te pakken waar die gebleven was. Mijn laatste blog 4 jaar geleden, eindigde namelijk met mijn diagnose ME/cvs. Hoewel ik het schrijven graag door wilde zetten, wist ik simpelweg niet hoe. Alle blogs op mijn website waren geschreven vanuit mijn ervaring met een burn-out. Was dit nog wel waar?
Daarnaast heb ik het altijd belangrijk gevonden om mijn verhalen met een les of iets positiefs af te sluiten. Heel eerlijk, voelde dat voor mij in die tijd onmogelijk. Want ik wist het simpelweg niet meer.
Hoop
Hoe naar het hebben van een burn-out ook was, ik heb altijd het gevoel dat het goed zou komen. Natuurlijk twijfelde ik daar wel eens aan, maar diep van binnen wist ik dat het tijdelijk was.
“Toen de arts mij een andere diagnose gaf en vertelde dat ik niet meer beter kon worden, viel het laatste dat ik had weg, namelijk: HOOP.”
Nu achteraf besef ik de kracht van dat woord. Zolang je hoop hebt, heb je zoveel meer kracht dan je zelf doorhebt.
Maargoed, dat was voor mij op dat moment weg. Ik viel nu niet alleen lichamelijk in een dal maar ook geestelijk zat ik er helemaal doorheen. Ik vind het moeilijk om te zeggen dat er momenten zijn geweest waarop ik me afvroeg of het leven nog wel zin had en het me zelfs een gekke troost bood dat ik altijd nog dood kon gaan. Iets wat ik overigens nooit echt heb overwogen, maar ik kon me inleven in mensen die daar wel voor kiezen.
Het lastigste van alles was misschien nog wel dat de arts me naar huis stuurde met die heftige diagnose, maar verder niks voor me kon betekenen. Er was per slot van rekening nog geen medicijn. Ik wist niet naar wie ik toe kon gaan om me te helpen en na alle hulpverleners die ik al gezien had was mijn vertrouwen daarin sowieso al erg ver te zoeken. Wanneer ik op internet zocht naar ervaringen van andere mensen en hoe zij eruit waren gekomen, vond ik het ene erge verhaal na de ander. Nergens heb ik iets kunnen vinden van iemand die daadwerkelijk herstelde. Daarom vind ik het ook zoooo belangrijk om te delen dat dat dus wel degelijk mogelijk is!
Psychotherapie
Bij toeval ben ik uiteindelijk bij de man terecht gekomen die (dat kan ik wel zeggen denk ik) mijn leven heeft gered. We zijn gaan zoeken naar een psychotherapeut die heel veel ervaring had. Uiteindelijk heb ik iemand gevonden die psychotherapeut en psychiater is geworden, nadat hij 25 jaar arts was. Waarom? Omdat hij zag dat bijna alle mensen die in zijn praktijk kwamen een psychische oorzaak hadden voor hun lichamelijke klachten. Hij zag hoe erg je lichaam en geest verbonden zijn in plaats van dat het twee afzonderlijke dingen zijn. Dat is ook wat hem onderscheidde van de rest van de hulpverleners die ik gezien had.
Daarnaast was hij eigenlijk al met pensioen en deed hij dit puur uit zijn hart. Hij vertelde me dat hij vaker mensen had geholpen met ME/cvs en dat het volgens hem niet uitmaakte wat de diagnose was die ik gekregen had, want wat ik ook had: ik zou beter kunnen worden.
Ik herinner me nog hoe ik in het begin naar de therapie sessies gebracht moest worden door mijn ouders, te zwak om zelf heen te gaan. Hij vroeg me wel eens of ik zelf geloofde dat ik beter zou worden. Mijn antwoord hierop was een pijnlijke nee. Zijn woorden op dat moment bezorgen me nog steeds een brok in mijn keel:
“Als jij het even niet gelooft hou ik wel vertrouwen vast voor ons allebei”
De weg omhoog
In de twee jaren daarna dat ik bij Gert (want zo heet deze man) in therapie ben geweest, ben ik langzaam in gaan zien dat mijn lichaam een spiegel is voor wat er (al dan niet onbewust) in mijn geest gebeurt. Ik heb inzicht gekregen in de negatieve overtuigingen die ik over mezelf had en heb geleerd wat de rol van opvoeding is in hoe je zelf tegen dingen aankijkt. Mijn lichaam stond na al die jaren nog steeds bevroren in de stress stand. Het fascinerende is dat ik dit zelf niet doorhad en geen van alle hulpverleners die ik gezien heb, dit gesignaleerd had.
Langzaam maar zeker maakte ik stapjes vooruit. Onderwerpen als self-care en dankbaarheid zijn hierdoor heel belangrijk geworden in mijn leven. Het intensieve werken aan mezelf heeft mijn kijk op het leven super veranderd en op een gekke manier ben ik dankbaar dat ik dit meegemaakt heb.
Nu een paar jaar verder, woon ik alweer 1,5 jaar in Groningen en leef ik een heerlijk leven als student. Ik geniet denk ik meer dan wie dan ook en ken mezelf ondertussen super goed. Mijn grenzen liggen nog steeds wel iets lager dan die van een ander, maar niet meer zodanig dat ze een probleem opleveren in mijn functioneren.
Voor nu wil ik deze blog afsluiten en hoop ik jou dat ene zo belangrijke woordje mee te kunnen geven: HOOP! Want die is er altijd.
Liefs,
Sharon
Lees ook:
– Een nieuwe start
– YoungCoach spreekt tijdens studiedag over prestatiedruk
Dag Sharon,
Fijn om te horen dat het beter gaat met jou. Bij de ‘burnout fase’ heeft u zich op quasi alle belangrijke aspecten gefocust: voeding, beweging, ontspanning (mindfulness, yoga,…), verdiepen in psychologie etc. al bleek dat blijkbaar niet voldoende te zijn. Heeft u in die periode nooit Psychologische hulp gehad van professionals (dan denk ik aan een psycholoog of iets dergelijk)? En is het die psychologische hulp die u dan bij Gert wel heeft gekregen hetgeen u echt geholpen heeft? Kan u meer duiding geven wat voor u dan het verschil heeft gemaakt bij de Psychotherapeut Gert? U spreekt o.a. over negatieve overtuigingen/aankijken tegen zaken, dat u nog steeds in de stress stand stond (hoe ben je hier dan uit geraakt?), self-care en dankbaarheid,… Is het bij Gert de eerste keer geweest dat je jouw persoonlijkheidskenmerken (perfectie, controle,…) onder de loep hebt genomen of hoe ging het er aan toe?
Kan u iets dieper ingaan op die laatste periode/therapie: hoe zag dit er in grote lijnen uit, welke aspecten kwamen daar in voor, waar hebben jullie aan gewerkt,…? Aangezien dit jouw redding blijkt te zijn geweest. Alvast bedankt!
Hi!
Ik heb voordat ik bij Gert terecht ben gekomen heel veel soorten therapie gehad. Van reguliere psychologen tot de alternatieve zorg. Toch bleek dit te oppervlakkig en waar mijn laatste psychotherapeut het onderscheid maakte, is dat hij begreep dat er onbewuste overtuigingen/patronen (of ook wel trauma’s) speelde. Ik was mij zeker bewust van de eigenschappen perfectie etc. maar waar ik met Gert vooral naar heb gekeken is: waarom is dat perfectionisme ontstaan? Vaak spelen gebeurtenissen in het verleden en opvoeding daarin een rol en dat is iets waar ik daarvoor nog niet eerder naar had gekeken. Ik wist ook niet dat dat zo’n grote invloed had. Het begrijpen van mijn patronen, EMDR, cognitieve gedragstherapie en self-care hebben mij daar kortgezegd het meeste mee geholpen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Hoi Sharon, ik volg al je blogs met veel plezier. Ik heb ook de eerste tekenen van een burnout en ik wil hier graag zo goed mogelijk tegen vechten. Wat zou je aanraden kwa voeding, maar ook supplementen?
Hoi Asel,
Wat leuk om te horen dat je mijn blogs volgt! Qua voeding kan ik niet zoveel zeggen over jouw persoonlijke situatie maar kan ik je wel meegeven dat het voor je lichaam nu heel belangrijk is om in ‘standje veilig’ te komen. Dat bereik je oa door je lichaam goed te voeden en te zorgen dat je in ieder geval niet te weinig eet en zoveel mogelijk natuurlijke dingen te eten (zonder teveel toegevoegd suiker want dat zorgt ervoor dat je suikerspiegel blijft schommelen). Supplementen zijn heel persoonlijk, maar magnesium tauraat kan ’s avonds goed helpen voor hersenrust/een diepe slaap
Dank je wel Sharon voor je reactie. Ik koop meestal mijn supplementen online, maar als ik op de website zoek zie ik meerdere opties voor magnesium https://www.flinndal.nl/search?q=magnesium maar geen magnesium tauraat. Kan ik gewoon uit 1 van deze kiezen? Sorry voor al mijn vragen.
Dat er verschillende soorten magnesium te vinden zijn heeft te maken met hoe goed het lichaam de vorm opneemt. De tauraat neemt het lichaam heel goed op. Ik gebruik zelf altijd de tauraat van vitakruid. Ik kan op de website die je doorgestuurd heb helaas niet meteen vinden om welke vormen het gaat.