Slaapproblemen waren een van de vervelendste klachten tijdens mijn burn-out. Een regelrechte ramp.. Ontzettend vervelend want juist tijdens mijn burn-out wilde ik niks liever dan slapen en had ik het ontzettend hard nodig voor mijn herstel.
Zodra ik in mijn bed ging liggen sloeg mijn lichaam compleet op hol. Hoe dit voelde is moeilijk te beschrijven maar vaak had ik het zo koud dat ik 3 dekens, een trui en dubbele sokken kon gebruiken, maar het alsnog een paar uur duurde voor ik enigszins op acceptabele temperatuur was. Wat ik ook deed, mijn lichaam was niet in staat zichzelf warm te houden. Verder waren mijn gedachtes moeilijk rustig te houden. Ik ben van mezelf een piekeraar, maar dat is niet te vergelijken met hoe ik dat tijdens mijn burn-out ervaren heb. Vaak dacht ik niet eens bewust maar raasde de gedachtes en beelden als een storm door mijn hoofd. Hoe meer “prikkels” ik die dag gekregen had, hoe erger deze klachten waren. Maar ook op dagen waar ik niks bijzonders deed, duurde het vaak uren voor ik in slaap was.
“Hoe meer “prikkels” ik die dag gekregen had, hoe erger deze klachten waren.”
Het volgende probleem: nachtmerries
Dan kwam het volgende probleem: nachtmerries. En niet zomaar nachtmerries.. dagelijks had ik er meerdere per nacht. Totaal in paniek schrok ik wakker. Het duurde vaak uren voor ik weer een beetje rustig was en weer kon slapen. Ook overdag achtervolgden de beelden me vaak nog. Ik bereikte zelfs een punt waar ik gewoon bang was om te slapen. Op de zeldzame nachten zonder nachtmerries werd de slaap me nou ook niet gegund en werd ik ook tig keer per nacht wakker.
Uiteindelijk werd ik nog moeier wakker dan ik ging slapen. Totaal gebroken begon ik als geest de dag.
Wat ik heb gedaan
Dat slaapproblemen bij een burn-out vrijwel altijd voorkomen wist ik. Hoe ik er vanaf kon komen werd me dan weer nergens verteld. Ik had zo’n beetje alle standaard dingen al geprobeerd: lezen voor het slapen gaan, slaapthee en een vast ritme qua opstaan en naar bed gaan. Ook kwam ik alleen nog maar in mijn kamer om te slapen (ja en om muziek te maken) en ik zorgde dat ik genoeg daglicht zag en (op mijn manier) bewoog (lees: sporten en burn-out). Vooral de laatste twee dingen hebben me wel geholpen maar een echte oplossing kon ik niet vinden.
“Dat slaapproblemen bij een burn-out vrijwel altijd voorkomen wist ik. Hoe ik er vanaf kon komen werd me dan weer nergens verteld.”
Door een ritme op te bouwen en standaard om een bepaalde tijd te gaan slapen en weer op te staan, kon mijn lichaam zich daar een beetje op voorbereiden. Om dat extra te stimuleren gebruikte ik melatonine (ons natuurlijk slaapstofje). Ook nam ik GABA (een aminozuur dat de externe prikkels afremt waardoor het denken wat meer tot rust komt). Ik ben fel tegen pillen en onnatuurlijke middelen maar omdat je lichaam dit zelf ook aanmaakt, durfde ik het te gebruiken. Of het me uiteindelijk geholpen heeft durf ik niet te zeggen. Wel merkte ik duidelijk dat als ik vooral de melatonine niet nam, ik sowieso slechter sliep. Het deed in ieder geval meer goed dan kwaad.
Slaappillen
Pas in het aller laatste stadium van mijn burn-out heb ik af en toe een echte slaappil genomen. (Namelijk, Zolpidemtartraat op recept van de dokter). Echter, niet uit vrije wil. Mijn ouders hebben me gedwongen naar de dokter te gaan omdat ik gewoon krankzinnig dreigde te worden van de vermoeidheid. Ze vonden het gevaarlijk worden en moesten naar hun zeggen “echt ingrijpen”.
Op dat moment was ik me er zelf niet zo bewust van hoe erg ik er aan toe was, dat is pas achteraf gezien. Ik herinner me nog de “waas” die constant in mijn hoofd aanwezig was. Alsof er zich een grijze wolk in mijn hoofd bevond, die me langzaam downer en downer maakte. Ik was mezelf niet meer.
De slaappillen waren nou ook niet echt geweldig want ik ging er enorm van hallucineren en ben er zelfs een dag compleet stoned van geweest, maar soms was het echt nodig om de neerwaartse spiraal een beetje te doorbreken.
Geduld
Uiteindelijk is het punt dan je cortisol-level tijdens een burn-out helemaal van streek is. Geduld en tijd is dan ook eigenlijk het enige medicijn, hoe vervelend het ook is. Maar uiteindelijk komt het echt goed en daar ben ik het levende bewijs van. Naast dat ik actief aan mijn nachtmerries gewerkt heb (namelijk door EMDR), ben ik in het algemeen steeds beter gaan slapen naarmate mijn burn-out vorderde. De slaapproblemen zijn dan ook echt niet blijvend.
Wil je voor je gevoel toch wat doen? Lees dan mijn 5 tips voor beter slapen.
Lees ook:
Hoi Sharon hoe lang duurde de periode van niet kunnen slapen? Ik zit nu op 6 welen en wordt moedeloos. Enkel met hoge dosering slaapmiddelen kon ik “slapen” maar bij afbouw middelen slaap ik weer niet. Groet Jan
Hoi Jan, Wat vervelend! Bij mij heeft het ongeveer een jaar geduurd, maar dat is voor iedereen verschillend. Als ik eerder EMDR had gedaan, denk ik dat ik er eerder vanaf had kunnen zijn. Uiteindelijk moest ik eerst onder ogen zien wat de oorzaak was van mijn slaapproblemen en daar aan werken voordat ik weer rust kon vinden. Ik hoop voor je dat het snel weer de goede kant op gaat!
ik zit al langer in een burnout (zo’n 4 maanden) en de slaapproblemen nemen steeds meer toe. Ik merk helemaal niet dat ik aan het opknappen ben ook al ben ik gestopt met werken. Dat beangstigt me.
Ik kan nauwelijks meer zonder temazepam in slaap komen. (Vanochtend om half6 in slaap gevallen en dat voelde als een overwinning kun je nagaan). Ik Ben super moe en slaperig maar iedere keer als ik begin in te dommelen gaat er een paniekstoot door mijn borstkas en begint mijn hart te bonzen (alsof ik zenuwachtig ben). Geen idee waarom mijn lichaam dit doet.. voelde het bij jou ook zo? Zou dit het cortisol-probleem kunnen zijn? Hoe doorbreek ik dit toch zonder pillen… ik probeer van alles in mijn gedachten te doen, aan positieve dingen denken, dankbaar-voor lijstjes maken.. maar mijn lichaam leidt een eigen leven lijkt het.
Het ergste van alles is dat naarmate de tijd verstrijkt s nachts ik steeds paniekeriger word. Ik ga slaperig en rustig naar bed rond een uur of 10 en rond 3 uur lig ik te huilen en hyperventileren van angst en radeloosheid. Ik voel me totaal aan die paniek overgeleverd. Ws omdat ik door slaaptekort ook zo labiel ben. Overdag ben ik een wrak. Hoe doorbreek ik dit toch?
Hoi Anna,
Wat naar en overigens zeer herkenbaar. Op een gegeven moment ontwikkel je een angst om te gaan slapen terwijl je tegelijkertijd niks liever wil dan slapen. Soms kan het helpen om juist even uit te bed te gaan en te accepteren dat slapen niet lukt. Lees een boek, mediteer of drink een kop warme thee. Accepteren dat het even slecht mag gaan (en dat dit waarschijnlijk nodig is om weer verder te komen), is een hele belangrijke stap. Misschien dat je iemand kunt vinden die je hier concreet mee kan helpen?
Heel veel sterkte in je herstelproces!
Hoi Anna. Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat en of je al merkt dat je beter kunt slapen? En zo ja, wat heb je hier aan kunnen doen? Dat gevoel alsof er een paniek stoot door je heen gaat en heel zenuwachtig wordt wanneer je in slaap lijkt te vallen herken ik ook. Ik ben nu 3 maanden thuis, en slaap nog steeds erg slecht. Ook kan ik erg slecht inslapen en word ik tig keer wakker in een nacht met de vreemdste dromen en gedachtes, en als ik probeer langer uit te slapen lijkt het net of er op mij geduwd wordt wanneer ik weer in slaap probeer te vallen waardoor ik weer wakker moet worden. Het vaste ritme doe ik al vanaf het begin, maar toch probeer je ergens wat slaapuren extra te krijgen. Van de dokter heb ik ook temazepam gekregen
en hiermee kan ik nu wel redelijk slapen, alleen je wilt het toch op jezelf kunnen doen. Ik denk wel dat tijdens zo’n periode het soms gewoon nodig is om hulp te gebruiken. Ook heb ik soms oxazepam overdag gebruikt bij erge pijn en hierdoor sliep ik snachts ook beter. Omdat je zelf geen antwoorden hebt en iedereen iets probeert te zoeken wat kan helpen of wanneer het beter zal gaan ben ik benieuwd naar jouw verhaal. Zeker omdat jij al zo’n 7 weken verder bent. Bij iedereen is het anders, maar ik hoop wat herkenning eruit te halen. Alvast bedankt..
Hoi Amy,
Hoe gaat slapen nu bij jou? Ik zit nu ook 4 maanden thuis en slaap ook nog steeds niet goed.
Ik ben benieuwd. Groetjes Helern
Hoi Sharon,
Sliep jij ook overdag als je moe was? Ik heb namelijk veel moeite met m’n ritme herstellen en weet niet of het goed is om overdag te slapen?
Hoi Rick,
Persoonlijk ben ik nooit in staat geweest om overdag te slapen, hoe moe ik ook was. Als ik dat wel deed sliep ik ’s nachts nog minder goed. Maar sommige mensen hebben er juist veel baat bij.
Misschien zou je prioriteit kunnen stellen aan het herstellen van je slaapritme ’s nachts en als je lichaam daar om vraagt overdag een (vaste) powernap kunnen doen. Vooral in het begin van je herstel is je ritme helemaal ontregeld. Je zult vanzelf aanvoelen dat je overdag minder behoefte aan slapen krijgt. Luister vooral goed naar de signalen van je lichaam en zoek regelmatig de buitenlucht op. Je ritme volgt vanzelf.
Hoi Sharon,
Hoeveel mg melatonine gebruikte jij? Mooie site heb je opgezet : ) Ik ben zelf bijna 3 jaar onderweg, nu enorme terugval, omdat ik weer te snel wilde. Helaas slaap ik nu ook weer slecht.
Hoi Summer,
Wat vervelend dat je in een terugval zit. Bedankt voor je compliment.
Ik heb veel geëxperimenteerd met doseringen maar gebruikte op een gegeven moment de 1,5 mg. Sterkte met je burn-out!
Hoi Sharon,
Ik zit nu twee maanden thuis en ook veel slaapproblemen. De laatste week word ik s’nachts wakker en gieren de zenuwen volgens mij hormonen door mijn lijf dat het pijn doet. Had jij dit ook? Heeft slaapmedicatie jou geholpen en hoe vaak nam jij deze dan?
Heleen
Hoi Heleen,
Dat gevoel herken ik zeker. Ontzettend naar! Zopiclon zorgt er voor mij voor dat ik ’s nachts minder stress heb en sneller slaap. Een half pilletje was daarvoor bij mij al voldoende.
Als je het te lang gebruikt, heb je een hogere dosering nodig en kun je er afhankelijk van worden, dus ik raad je aan om daarover met een arts in gesprek te gaan. Sterkte!