In mijn artikel over de fotoshoot bij de LINDA., vertelde ik dat ik een erg waardevol gesprek had met de visagist. Dit gesprek ging over tijd.
Persoonlijk heb ik vaak het gevoel dat ik mijn tijd verspil door mijn burn-out en dat ik hierna heel wat in moet halen. Het gesprek dat ik heb gehad, veranderde mijn hele kijk hierop. Waarom ook jij je niks aan moet trekken van tijd:
Hoe gaat het?
Ik zit in de stoel bij de visagie, als de visagist aan me vraagt: “Hoe gaat het nu eigenlijk met je?” Een vraag die ik lastig blijf vinden om te beantwoorden en helemaal tegen vreemden. Want ja, om nou te zeggen dat het goed gaat is een groot woord. Ik kan per slot van rekening nog steeds niet functioneren. Toch voel ik niet meteen de behoefte om hem daar alle details over te vertellen. Ik besluit voor een veilig maar eerlijk antwoord te gaan en zeg dat ik in mijn herstel al veel verder ben dan eerst, maar dat ik het allemaal veel te lang vind duren.
Ik zie hem twijfelen. Dan zegt hij: “Waarom gun je jezelf geen tijd, als dat is wat je lichaam nodig heeft? Waarom zou je je druk maken over de wereld om je heen, terwijl jouw situatie daar niet mee te vergelijken is? Je leert op een andere manier nu juist heel veel. Je gooit helemaal geen tijd weg.”
Ik schrik een beetje van dit antwoord. Hoe kan een man die me totaal niet kent, dit meteen zo goed zien? Zal hij spreken uit ervaring? Hij heeft ook nog eens volkomen gelijk, want ik vind het nog steeds erg lastig om te accepteren dat ik inderdaad niet snel herstel. Ik zie de oprechtheid in deze man en al snel krijgen we een interessant gesprek.
Ervaring
Hij vertelde mij zijn eigen verhaal. Dit geeft mij kracht als ik het gevoel heb dat ik “op moet schieten” in mijn herstel.
Tijdens zijn studie wist hij niet zo goed wat hij nou eigenlijk wilde. Overigens iets, wat ontzettend veel mensen hebben. Hij besloot maar bedrijfseconomie te studeren, maar zodra hij afgestudeerd was wist hij dat zijn hart hier niet lag. Toch ging hij aan het werk in de financiële hoek, omdat hij ook niet wist wat hij wel wilde. In deze tijd heeft hij zich erg depressief gevoeld, zat hij tegen een 
burn-out aan en zocht hij toevlucht in joints.
Op een gegeven moment besloot hij een make-up cursus te volgen. Dit bleek hij ontzettend leuk te vinden. Al snel ging al zijn vrije tijd in visagie zitten, met als gevolg dat hij zeven dagen in de week werkte. Zijn gewone baan opzeggen en zich volledig in de visagie storten durfde hij echter niet. Hij gaf hiermee namelijk heel wat zekerheid op. Zijn grootste bezwaar was: “Maar ik ben al 40, ik kan toch niet nu nog een carrière switch maken?” Om als man zijnde een switch naar de make-up te maken, maakte het nog lastiger. Uiteindelijk besloot hij deze stap toch te zetten en ondertussen doet hij dagelijks zijn werk met ontzettend veel plezier. Hij heeft er geen seconde spijt van gehad.
Beeld van buitenaf
De boodschap die hij me meegaf: iedereen volgt zijn eigen weg op zijn eigen tempo en eigen manier. Ik voel me nutteloos tijdens mijn burn-out, maar heb mezelf ondertussen wel ontzettend goed leren kennen en weet precies wat ik wil doen. Daar kwam hij pas op zijn 40ste achter.
“Omdat iedereen zijn eigen weg volgt, is het onmogelijk hier een tijd aan te koppelen of je te vergelijken met anderen”
Er is namelijk geen standaard en dat maakt het leven alleen maar mooi.
Toch heerst er In deze maatschappij een zeker beeld waaraan je moet voldoen op een bepaalde leeftijd. Je volgt je middelbare school en haalt een diploma, vervolgens ga je studeren (het liefst iets met veel aanzien). Hoe meer je daarnaast doet, hoe beter. Rond je 25ste begin je aan je carrière te werken. Je hebt al lang van tevoren een richting gekozen, dus je weet vast precies wat je wil gaan doen. Ben je 30 dan wordt er van je verwacht dat je aan kinderen begint en ga zo maar door. Dit alles het liefst zonder slag of stoot. Want als iedereen het doet, kan jij het toch ook?
Andere focus
Uiteraard gaat het maar weinig zoals hierboven beschreven. Zo kwam de visagist er pas op zijn 40ste achter wat hij wilde en verlopen mijn tienerjaren ook niet zoals 
“verwacht wordt”. Is één van ons daardoor minder of heeft hij tijd verspilt? Nee helemaal niet zelfs! De visagist kan extra genieten van zijn werk omdat hij ook heeft ervaren hoe het is als je niet op je plek zit. Voor mij geldt dat ik juist veel geleerd heb over mezelf en wat ik wil.
Je hebt dus helemaal niks in te halen en je verspilt al helemaal geen tijd. Een burn-out dwingt je alleen om je een tijd te focussen op jezelf. Zodat je daarna een waardevoller leven kan leiden.
Lees ook:
0 Comments