“Ik ben deze week 3 keer uit geweest, heb 5 keer gesport en heb niet meer dan 6 uur slaap per nacht gehad. Ik snap niet waarom ik nu zó moe ben”. Een – misschien wel iets overdreven- voorbeeld waarbij ik het wel uit wil schreeuwen: “ZIE JE DAN NIET HOE DANKBAAR JE ZOU MOETEN ZIJN?! Je hebt het allergrootste geschenk dat er is: GEZONDHEID!”
Soms is het ontzettend lastig om je niet boos te maken, als mensen zich druk maken om van alles en nog wat. En dat terwijl jij er alles voor zou doen om alleen maar net zo gezond en energiek te zijn. Vandaag zal ik vertellen hoe ik hier mee omga en wat mij helpt om te relativeren.
De waarde van gezondheid
Met een hart die klopt alsof hij de marathon gelopen heeft, een hoofd die eruit bonkt, trillende spieren waarvan ik me afvraag of ze me zo kunnen dragen en een tergend uitputtend gevoel door mijn hele lichaam, schrijf ik dit artikel. Soms vraag ik 
me oprecht af wat een ander zou doen als hij in dit lichaam wakker zou worden. De gedachte daaraan zorgt dat er even een lach op mijn gezicht verschijnt. Want ik denk dat ze zich dood zouden schrikken. Zelfs op een voor mij goede dag, weet ik zeker dat een ander zich ziek zou melden. Soms zou ik willen dat ik even met iemand kon ruilen. Gewoon om te laten zien hoe serieus het is wat ik voel. Misschien dat ze dan dankbaarder zouden kunnen zijn … ?
Doordat ik me zo lang ziek voel, ben ik in gaan zien wat er echt belangrijk is in het leven. De waarde van gezondheid is zo zo zo hoog. Toch, op de een of andere manier realiseer je je dat pas als je ziek bent. Gek toch? Zonder gezondheid kun je niks en toch realiseren we ons dat pas als het te laat is.
Oude Sharon
Wanneer iemand “zeurt” over –in mijn ogen- iets wat er totaal niet toe doet, kan dat me ontzettend boos en verdrietig maken. Het is lastig om met iemand te praten als je het gevoel hebt dat je elkaar totaal niet begrijpt. Als iemand oprecht overstuur kan zijn over iets als een jas die verkeerd is gewassen of een jongen -waarvan het al eeuwen duidelijk was dat hij niet te vertrouwen was-, kan ik daar niet lang meer naar luisteren. Helemaal als er vervolgens een opmerking komt waaruit blijkt dat diegene totaal geen oog heeft voor mijn situatie en alleen maar over zijn/haar “problemen”‘ wil praten.
Vaak denk ik dan terug aan de Sharon die ik was voordat ik ziek werd. Die Sharon was namelijk precies hetzelfde en misschien nog wel één van de ergste van de groep overdrijvende mensen.
“Hoe kon ik me in vredesnaam druk maken om iets als huiswerk terwijl ik jong, gezond en energiek was?”
Als ik de tijd terug zou kunnen draaien had ik het wel geweten, ik zou leven met de dag met maar één prioriteit: genieten van het leven met dankbaarheid voor wat ik heb en kan.
Relativeren
Jammer genoeg is die tijd terugdraaien geen optie. Wel helpt mij dit om te relativeren als ik in een situatie kom waarin ik geneigd ben me boos te maken. Ik had het hier laatst over met een vriendin. Zelf is zij momenteel niet in staat een fulltime opleiding te volgen omdat ze de zorg draagt over haar ernstig zieke moeder. Ook zij is regelmatig geneigd om mensen uit de weg te gaan. Puur omdat ze het gewoonweg niet kan handelen om naar al de “drama verhalen” te luisteren.
Toch had ze hier iets heel moois over te vertellen. “Als bijvoorbeeld iemands cavia overlijdt, terwijl diegene nog nooit iets ergers heeft meegemaakt, zal die dat ervaren als iets ontzettend heftigs. Puur omdat dat gevoel voor diegene het ergste is wat die zich kan voorstellen. Je staat centraal in je eigen leven en daardoor reflecteer je alles naar jezelf. Mensen zien hun situatie als de ergst mogelijke. Je kunt je namelijk niet voorstellen hoe het is om je op een bepaalde manier te voelen als je dat niet zelf ervaren hebt.”
Inleven
Ikzelf kan me zelfs bij mezelf nauwelijks meer voorstellen hoe ik me op mijn ergst voelde. En dat is waarschijnlijk maar goed ook, want als je alle negatieve gevoelens zo weer kunt herleven wordt het allemaal wel erg zwaar. Als je je dit bedenkt, 
snap je ook waarom het ontzettend lastig is om je écht in iemand in te leven. Mensen hebben gewoonweg niet door hoe het voor jou over kan komen. En we zijn over het algemeen ook allemaal wel een beetje drama kings en queens …
Daarbij speelt de manier waarop iemand in het leven staat ook een grote rol. Door het ziek zijn ben ik bijvoorbeeld veel bewuster en dankbaarder geworden. Ik denk ook echt dat ik meer stress ervaren heb in de tijd voor mijn burn-out en ME/cvs –met problemen die er niet toe doen zoals huiswerk-, dan dat ik nu doe. En dat terwijl de situatie waar ik nu in zit, in principe heel wat meer stress op zou moeten leveren.
Leven uit dankbaarheid
Kortom, ik begrijp dat je mensen hun gedrag niet kwalijk kunt nemen. Dat neemt niet weg dat het soms ongelooflijk frustrerend is … Maar door er op deze manier naar te kijken, wordt het voor mij makkelijker. Daarbij vind ik het soms ook best lekker om mee te praten over problemen waar een andere 19 jarige mee zit, zoals kleding en jongens. Het geeft me het gevoel dat ik “normaal” ben.
Hoewel ik dat graag zou willen, kun je de mensen om je heen jammer genoeg niet veranderen. Wel kun je er bewuster van worden welke mensen goed voor je zijn en die vaker opzoeken. Er zijn namelijk wel degelijk mensen die je begrijpen. Persoonlijk sterkt het me ook erg om te weten dat ik niet de enige ben. Zoveel mensen lopen tegen problemen aan en we zijn er om elkaar daarin te sterken. Ik ben benieuwd hoe jullie hiermee omgaan? Je kunt een reactie achterlaten onder dit artikel.
Lees ook:
0 Comments